Хүмүүний амьдрал тун хачин ажээ. Улаанбаатарын төвийн нэгэн уушийн газарт Урнаа/товчилсон нэр/ гэх уярам сайхан ааштай, уян налархай хөдөлгөөнтэй, эр хүний байтугай эр амьтны анхаарал татахуйц бие хаатай бүсгүй ажилладаг билээ.

Нэг газар насаараа зүтгэсэн ч цалингаа голдоггүй. Тэгсэн мөртлөө тансаг, хангалуун амьдардаг нь анхандаа миний анхаарлыг ихэд татаж билээ. Нөхдийнх нь яриагаар бол нүгэлтэй сэргэлэн хүүхэн гэх. Тэгэхдээ нэг зүйлийг үнэнээр өгүүлэх хэрэгтэй. Зүгээр нэг садар эм биш бөлгөө. Амьдрах аргаа олсон эмэгтэй гэхэд бараг болно. Арга нь харин нэг тиймэрхүү мэт ч одоо бодоход уучилмаар санагдана. Тэр тухай л өгүүлэх гээд байгаа юм.

Тус газрын эзэн Төмөрөө миний сайн найз болохоор тэр талаар сайн мэдэх юм л даа. Төмөрөө тэр хоёр ч нэг хэсэг хэлхэлдээд авсан. Мань хүн уушийн газраа нээчихээд ажилчин авах зар түгээж л дээ. Зөөгч авах зарын дагуу хүн ирлээ гэж жижүүр нь хэлэхэд санаанд ч оролгүй “Оруулчих” гэжээ. Ажилд орохоор өчнөөн хүн ирж байдаг болохоор юугаа ч бодох билээ. Хаалга тогшвол захирал хүний ёсоор хоолойгоо засаад “Ор, ор” гэжээ. Гэтэл юу үзсэн гэж санана. Үзэсгэлэнтэй сайхан залуухан бүсгүй бараг бүжиглэнэ үү гэлтэй алхалсаар ороод иржээ. Арай ч зөөгч, мөөгч хийхгүй байлгүй дээ гэх шүү юм бодон суутал зарын дагуу ирснээ ярьжээ. Тэгээд “Зүгээр л зөөгч хиймээр байна” гэжээ. Энэ бол бүхний эхлэл байсныг Төмөрөө эхэндээ яаж мэдэхэв. Мэргэжлийг нь асуувал хоолны технологич, менежер гэх нь дээд боловсролтойг илтгэнэ. Тэгээд ч түүнд хэрэгтэй хүн санагдсанд хүссэнээр нь болгожээ. Ажил ч эхэлж, Урнаа ч ажилласан шиг ажиллах болжээ. Ааш ялдам, царайлаг сайхан бүсгүй үйлчлэх нь үйлчлүүлэгчдэд хүртэл таатай нь мэдээж. Зарим үйлчлүүлэгч хандарч, өдөвч хариу ханд хаяж утас шөрмөсөө солилцдоггүй нь ажил хэрэгч хүний шинжтэй.
    
Хэд хоногоос овоо нүүр хагарсан тул Урнаа ч Төмөрөөгийн өрөөгөөр үе үе орж, гардаг болсон байна. Энэ ч зүйн хэрэг гэмээр зүйл л дээ. Ажилчин нь эзэндээ ажил байдлаа танилцуулалгүй яах вэ. Аяга кофе уунгаа ажил явдлаа товчхон, тодорхой яриад гардаг байж. Төмөрөө тогтсон гэр бүлтэй, төлөв талдаа эр ч эр амьтан болохоор элдвийг боддог л байж. Гэхдээ ажилчнаа тэгтэл нэг их сонирхоод, сонжоод байгаагүй гэнэ. Эхэндээ ч тэгэлгүй яах вэ. Нэг өдөр анкетийг нь санамсаргүй харвал жирийн амьдралтай нэгэн болох нь ч тодорхой. Ээж, оюутан дүүтэйгээ Дарь-Эхэд хашаа байшинд амьдардаг гэх утгатай товчхон биеийн байцаалт байх нь тэр. Тэгсхийгээд түүнийг мартсан байна. Төдөлгүй Улсын баяр наадам болж ажилчид нь амрах болсноор тэдний паян эхэлсэн гэхэд болно. Амралтаа хэрхэн өнгөрөөх талаар ярилцаад “Энэ удаа ийм, тийм баяр зохион байгуулаад яах вэ. Өөр өөрсдийнхөөрөө амарцгаа. Би аймгийн наадам үзнэ. Төв аймгийн наадам үзэж ирээд улсын наадам үздэг уламжлалтай. Баярын дараа баяртай уулзацгаая” гээд ажилчиддаа сайхан баярлаж, амрахыг хүсэн тараажээ. Ингээд өрөөндөө орж ирээд компьютерийнхээ ард суун интернэтийн шинэ мэдээгээр аялж байтал Урнаа зөөлхөн алхалсаар ороод иржээ. Санаанд ч орсонгүй, юм л асууж яваа юм байх гэж бодолгүй яах вэ. Тэгтэл хажууд нь ирээд дээгүүр нь өнгийн “Та юу уншиж байгаа юм бэ?” гэхдээ хоёр хөөрхөн хөхөөрөө халуу дүүгтэл төөнөөд авчээ. Эхнэрээсээ өөр эмэгтэй хүнтэй шүргэлцээгүй удсан болоод тэр үү хамаг бие нь халуу оргиод явчихжээ. Тэр бараг хөдөлгөөнгүй хөшиж орхиж. Тэгээд арайхийн “Мэдээ уншиж байна” гэж хэлснээ өөрөө ч анзаарах сөхөөгүй болсон байв гэнэ.Чих хавиар нь халуун амьсгал төөнөн хамт мэдээ унших нь хэдэн цаг болох мэт удаан санагджээ. Ингээд тэсэхээ байгаад “За, та хэдээр юутай байна?” гээд эргэн харжээ. Задгай энгэртэй цамцных нь цаанаас нөгөө хоёр хөөрхөн “шувуухай” хагас цухуйх нь ухаан самуурмаар санагдсан нь мэдээж. “Оо, юу ч алга. Харьдаг юм уу л гэж. Та аймгийн наадамд тийм дуртай юм уу? Манайх Булганых л даа. Багадаа аймгийн наадам л үздэг байж билээ. Их л гоё болдогсон. Улсын наадам уйтгартай байдаг юм. Хүн амьтны хөлд даруулчих гээд олигтой юм ч үзэж чаддаггүй. Хий дэмий Цэнгэлдэхийг нэг тойрдог ухаантай. Тэгээд ч ганцаараа яах ч билээ” гээд санаа алдах нь нэгийг хэлэх мэт.
    
Гэнэт ухаарсан Төмөрөө “Аймгийн наадам үзэх дуртай юм бол надтай хамт явахгүй юү. Харин хонож таарна шүү” гэвэл уухайн тас зөвшөөрөх нь сонин санагдсан байна. Ингээд “Төв аймгийн наадам маргааш өглөө эхлэх тул хоёулаа үдээс хойш гаръя. Чи бэлтгэлээ ханга. Мөнгө төгрөгт санаа зовох хэрэггүй. Баярын гоёогоо өмсөхөд л болох нь тэр. Бусдыг би хариуцна” гэж тохирчээ. Урнаа ч бэлтгэлээ базаахаар гарчээ. Мань хүн түүнийг гарахыг яагаад ч юм дагуулж харсан байна. Бие ч гэж бие, өгзөг ч гэж өгзөг харагдсан нь бас л сэтгэлийг нь сэрхийлгэж орхиж. Эхнэр, хүүхдээ хэрхэн аргалдаг билээ гэх бодол цээжинд зурсхийх төдий аргаа ч олжээ. Эхнэр рүүгээ залгаад найз нартайгаа ойрхон салхинд гарах болсноо хальт дуулгахад бараг гэрээс гардаггүй нөхрөө сэрдсэнгүй. “Тэг ээ, тэг. Бид хоёр энэ хавиараа болгочихно. Нөгөөдөр наадмаар гарцгаая” гэсэн нь болоод явчихав гэнэ. Төмөрөөд унаа тэрэг, мөнгө төгрөгийн зовлон байх биш. Ажлаасаа л шууд гарч тохирсон газраа уулзахаар хүлээж байлаа. Тээврийн товчоон дээр уулзахаар тохирсон тул тэр хавьд машинаа тавиад дотор нь суугаад хаанаас ирдэг бол хэмээн догдлон хүлээж суусан нь мэдээж. Хүлээсэн сэтгэлд нь хүүхэн болгон адилхан шахуу харагдаж зовооно. Тэгтэл тэнгэр өнгөтэй торгон дан дээлээр гоёсон ганган гэдэг нь гайхавч баршгүй нэг “амьтан” суналзсаар айсуй нь түүнийг алмайруулж, ухаан санааг нь бүр балартуулж орхижээ. Алхах тоолонгоор нь дан дээлийнх нь оноо ярагдан хас нь хальт харагдах нь хэргээр тэгж хувцасласныг нь илтгэх мэт. Их л ялдамхан инээсээр орж ирээд суудлаа эзлэхдээ хормойгоо хумисхийн суух нь бүсгүйчүүдийн өдөөн хатгалга гэдгийг Төмөрөө гадарлалгүй яах вэ. Хумисан, хумиагүй ярагдах хуниасыг яалтай. Цэлмэг гоолиг бүсгүй хажуудаа суулгасан чилгэр сайхан эр гоё харагдалгүй ч яахав. Урнаа Төмөрөөг төдийгүй унааг нь хүртэл чимэх ажээ. Тэд шуудхан Төв аймгийн зүг жолоо залсан нь хэлүүлэлтгүй. Хотын хамаг машин зөвхөн энэ аймгийг зорив уу гэлтэй бараг бүгд тийш чиглэжээ. Зам холгүй болохоор зөнгөөр давхисаар ороод ирэлгүй хаачих билээ. Аймгийн ЗДТГ-ын дэргэдэх хувийн нэгэн зочид буудлын үүдэнд тоормозложээ. Халгах асуудал ганц л байлаа. Ямар өрөө авахаа яаж ойлгуулдаг юм билээ хэмээн бодож явтал юу юугүй ресепшн дээр нь тулаад оччихжээ. Хэдүүлээ вэ гэхийг сонсоод хий хулмалзтал ашгүй Урнаа “Хоёулаа. Тусгай өрөө бий юү?” хэмээн аварчээ. “Хоёр давхрын 20 тоотод орцгоо. Бүх зүйл нь дотроо. Хоногийн 25 мянган төгрөг гэжээ.
    
Энэ мөчөөс бүхнийг Урнаа мэдэж гартаа авах болсон нь ч анзаарагдаад ирсэн нь их л дээрээс төлөвлөсөн болов уу гэлтэй. Буудал ч гэж буудал, буйдан ч гэж буйдан гэдэг бололгүй хаачихав. Энэ байдалд нэлээд зориг орсон Төмөрөөгийн үг хэл нь ч эвлээд ирж. Үйлчлэгч цагаан хэрэглэл авчраад ямар нэг зүйл хэрэг болвол тэр хонхыг дараарай гэсэн нь тэр хүртэл би ирэхгүй шүү гэсэн үг байлаа. Зурагтыг нь асааж нам дуун дээр нь тавиад углааш углан орон дээр суугаад тамхиа асаажээ. Урнаа өрөөн доторхыг эмхлэн эргэлдэхдээ яагаад ч юм бөгс бөөрөөрөө шүргэх шахам холхино. Энэ бүхнийг анзаарч байсан Төмөрөө тэсэлгүй араас нь гараа хормойн доогуур нь явуулчихав. Ёстой л загатнасан газар нь маажив уу гэх шиг, хуруугаа суганд нь хийж, гараа салтаанд нь хүргэлээ гэгчээр “Оо-ох” хэмээн орилоод суун тусахдаа өвөр дээр нь суучихжээ. Ингэнэ чинээ бодоогүй ч нэгэнт тохиосон юмыг хэлээр түлхэлтэй биш уруулыг нь озон, өмд гуталтай нь оролджээ. Урнаа бүхнийг тооцоолсон нь илт ямар ч эсэргүүцэлгүй янаг амрагийн ажилд бэлэн бололтой биеэ зөнд нь хаяжээ. Хамаг ухаан нь самуурсан Төмөрөө хувцастай нь дараад үнсэн үнгэлж гарчээ. Бүсгүй эрхбиш ухаан сийлэн “Орондоо оръё л доо” гээд эрхэлсэн байна. Нээрээ тэгэлгүй яах вэ гээд хувцасаа тайчин Урнаагийн хам хум зассан хөнжилд шургажээ. Эхнэрээсээ өөр эмэгтэйтэй бараг наадаагүй тул “шинэ шөл” сонин байлгүй яах вэ. Урнаагийн хувцасаа тайчихыг харахуй үнэхээр үзэсгэлэнтэй эм гэж үүнийг л хэлэх байх даа гэмээр санагдана. Нуруу нь хотойж, өгзөг нь тонтойгоод урин дуудах нь гайхалтай. Урнаа урлагтай нь аргагүй бүх биеэрээ могойчлон гулссаар өвөрт нь ороод иржээ. Ганцхан татаад дороо хийж авалгүй яах вэ. Ёстой гарын аясаар хөнгөн хөвсгөр амьтан байж. Дээр нь биеэ хөмөрч хаячихаад уруул, хүзүү олдсоноо л үлгэж гарсан байна. Эхнэртэйгээ эвцэхэд их л бодуулж байж босдог болдоггүй “бор” нь чинээндээ тулаад ирснийг хэлэх үү? Чинэрч өвдөх янзтай. Барьж тэмтрэх ч хэрэг байсангүй. Багцаалдан байж явуулчихвал нэг тийм гэх аргагүй зөөлхөн бүлээн юмны амсрыг нээх адил мэдрэмж төрөхүй ганцхан түлхчивэл дуу алдаад займчин хүлээж авбаа. Бөгс, бөөрний ид шидийг харин ч нэг үзүүлж өгдөг бүсгүй бололтой. Бүх биеийг нь хоёр урт хөлөөрөө ороогоод өнхрөн займчих нь адтай. Тавьчих гээд байсан тул хөдлөхөө болиод хэсэг элдвийг бодолхийлэхийг оролдов. “Та яаж байна аа? Хөдлөөч ээ” гээд нэг л наалинхай өнгөөр дуугаран эрхлэх нь элдэвтэй. “Жаахан хүлээ л дээ. Би асгачих гээд байна. Удаан тэгмээр байна шүү дээ” гээд Төмөрөө түр биеэ барихыг оролджээ. Урнаа урт нарийхан улаан хэлнийхээ үзүүрээр ам, шүдийг нь ирвэгнүүлэх нь тачаангуйн туйл болохыг илтгэнэ. Төмөрөөгийн “илд”-ний галзуурал гайгүй намдахуйд дахин довтолж эхэлжээ.
    
Тэгэхдээ зугуухан зөөлхөн балбаж гарав. Урнаа харин уухилан барин “Хүчтэй, хүчтэй, хүчтэй цохь л доо” гээд тэлчилнэ. Бага аарцагт нь бараг тултал хийсэн сэлдийгээ аажуухан татаж байгаад огцом хүчтэй бүлтэл Урнаа хүчтэй нумран гөлийгөөд үргэлжилсэн тэчьяадсан дуугаар “Оо-ох” гэх шиг болоод нугдайжээ. Төмөрөө энэ мөчийг хүлээж байсан тул амиа бодон ёстой болгож өгөхөөр цохиж, балбаж гарчээ. Буйдан нурах нь уу гэлтэй нургин шажигнаж, бөгс бөөрний ажил оргилдоо хүрэн хоёр бие хүрэлцсэн газраараа наасан мэт наалдаж хөлс урсах нь хүнд хүчир ажлын төгсгөл байлаа. Нэлээд хэд хоног хуримтлуулсан шингэнээ Урнаагийн бараг савны амсар дээр тэр чигээр нь цацах шиг болжээ. Хамаг биеэ сул тавиад амьсгаа дарвал “Ёох, үхлээ ш дээ. Амьсгал бөглөрлөө” гэсээр Урнаа Төмөрөөгийн дороос гулсан займчсаар бөгсөн биеэ татан авчээ. Төмөрөө тас гэдэргээ харан хэвтээд амьсгаа даран таг дуугүй хэсэг хэвтэв. Урнаа биедээ цэвэрлэгээ хийх нь ер бусын гэхээр мэргэшсэн янзтай мэдрэмж төрүүлнэ. Тэр харин бусад эмэгтэйчүүд шиг “Жирэмсэн болчихвол яана? Халдвар авбал яах юм бэ?” энэ тэр гэхгүй ажээ. Цүнхээ бариад ариун цэврийн өрөө орон угаалга, цэвэрлэгээ хийх нь ус, шүршүүрийн чимээгээр мэдрэгдэнэ. Эм, тан ууж, угаалгыг ном журмын дагуу хийж байгааг нь Төмөрөө яахин мэдэх билээ. Урнаагийн ганц найзын ээж эмэгтэйчүүдийн эмч тул жирэмслэх, халдварт өвчин тусахаас хэрхэн сэргийлэх, аюулгүй секс гэж юу болохыг нэгд нэггүй зааж зөвлөсний хэрэг ч гарсан нь мэдээж. Ариутгалын уусмалаар үтрээгээ угаан, тинидазол эм дөрвөн давхрыг уугаад постинар гэх жирэмслэлтээс 100 хувь сэргийлдэг 12 цагийн зайтай, 72 цагийн дотор уудаг хоёр таблеткийг бэлджээ. Урнаагийн хувьд Төмөрөөгөөс өвчин авахын талд айлтгүй нь мэдээж. Тэр эхнэртэй, тогтсон бэлгийн харьцаатай хүн шүү дээ. Төмөрөө энэ талаар элдвийг бодсонгүй. Бүхнийг Урнаад даатгажээ. Урнаа ч тийм хөнгөн явдалтай хүүхэн биш тул эрүүл гэдэгтээ найдалгүй яах вэ. Баярын “мэндчилгээ”-гээ биендээ хүргэсэн хоёр хөнгөхөн шүршүүрдээд гадуур гарав. Аймгийн зах, дэлгүүрээр хальт яваад баярын концерт Театрт нь үзэхээр тасалбар авчээ. Тоглолт орой 19.00 цагаас тул зай байсанд нэгэн нүдэнд дулаахан кафед орж хооллон хундага тулгажээ. Хоёул хатуу юманд сайн биш тул аяга шар айргаар хоолоо даруулж, хундага дарс ууцгаажээ.
    
Аймгийн төв баярын чимэлтээ хийсэн тул өнгөлөг гэж жигтэйхэн. Охид, бүсгүйчүүд гэлтгүй харчууд нь ч хараа булаахаар гоёцгоожээ. Харьж хэсэг амрангаа цаг нөгцөөв. Энэ нь ч дээр байлаа. Нэгэнт бүрэн ойлголцсон, бүхнийг хийчихсэн болохоор бие биенээсээ ичих, зовох ч юм байсангүй. Хэзээ, язааны хоёр шиг хэлхэлдэн хүзүү, толгой холбоод авсныг дурдах илүүц биз. Урнаа үнэндээ халуун янаг хүүхэн мөн байв. Бондгор хөөрхөн өгзгөө бондолзуулан алхах бөгөөд сугадсан гараараа бага зэрэг чаргуулдан явах нь донжтой. Биеэрээ үе үе шүргэн бишүүрхлийн салхийг хагална. Ёстой л уран хөхөө донгодох мэт дуутай гэж түүнийг хэлэх байх. Гадаа бараг 30 хэм дөхөж халах тул өрөөнд арай тогтуун байв. Зэрэгцэн суугаад мөр мөрөө түшин ярилцаж авай. Урнаа гэнэт “Танай авгай хартай юу?” гэж асуулаа. Бантсан Төмөрөө юу гэж хариулахаа мэдээгүй ч зөнгөөрөө “Хартай бол би юу гэж ингэж явах билээ” гэв. Энэ мэтийг ээлжлэн асууж ярилцсаар мэдээж үе үе үнсэлцсээр суутал оройн 19.00 цаг дөхжээ. Тэр нэгэн буудлын чимэг болсон хосууд тоглолт үзэхээр явав. Тоглолт сайхан бололгүй яах вэ. Тоглолтын гол ноён нуруу нь “Вандан, Дуламсүрэн хоёр” хэмээн олноо танигдан хүндлэгдсэн МУГЖ хос дуучин хүүхдүүдийнхээ хамт байсан нь ойлгомжтой. Бусад жүжигчид нь ч дажгүй тогложээ. Тоглолт тараад оройн хоол идэхээр буудлынхаа ойролцоох ресторанд тухалжээ. Хоол идэж мөн л аяга шар айргаар даруулаад цаг орчим ярилцаад байрандаа ирж амрахаар болов. Дэлгүүрээс цангаа тайлах ундаа, хэдэн лааз шар айраг авч хөргөгчдөө хийгээд буйдан дээрээ тэрийлдээд өгчээ. Ёстой л үзээгүйгээ үзнэ гэгчээр ойрд ийнхүү амраагүйгээ Төмөрөө ухаарч байв. Урнаа ч найз залуугаасаа хоёр тийш болоод жил эргэсэн тул бодох санах юмгүйн дээр бас л тэрүүхэндээ жаргалтай байсан нь мэдээж. Нөхөр сүүдэргүй гуч дөхөж яваа гунхсан сайхан бүсгүй ганцаардах нь бас ойлгомжтой шүү дээ. Урнаагийн дотор хоёр янзын бодол ээлжлэн тээгдэн байлаа. Нэг нь, энэ боссыг хэрхэн эрхэндээ оруулах билээ гэсэн эмэгтэй хүний урхи гэхээр эсэргүүн бодол байв. Нөгөөх нь “Хөөрхий дөө, эр амьтан ингэдэг л жамтай шүү дээ.
    
Эхнэрээсээ жаахан уйдаа юу даа. Хамтраад сайхан ажиллаж алба ажилд нь дэм болоод бусдаар хал балгүй нөхөрлөөд явсан ч яах вэ” гэх уужуу болоод уян бодол юм.  Зурагтаар баярын тухай нэгэн хэвийн улиг болсон уйтгарт нэвтрүүлгүүд урсах нь тээртэй ч дуугий нь намсгаад сонсогчоо аядаж байв. Тамхилчихаад тас гэдэргээ хараад тэрийгээд хэвтвэл Урнаа ухасхийн дээр нь гараад иржээ. Ууц нурууг нь илэнхэн элдвийг эргэцүүлэнхэн хэвтлээ. Харин энэ үеэс нэг хачин бодол Төмөрөөд төрөх болжээ. Энэ Урнаа эвдрээгүй бүсгүй юм. Хэн хэнийхээ дутууг нөхөн дотносоод хамаг ажлаа даатгачихаад жаал амарч авъя. Арай луйвардчихгүй байлгүй дээ. Эхнэр төрийн алба хашдаг тул уушийн газартай орооцолдоод байх сонирхол ч байхгүй, зав ч гарахгүй биз. Ах, дүү хоёр архи балгачихдаг болохоор итгэлтгүй. Эхнэрүүд нь ч ялгаагүй. Эгч дэмтэй ч нөхөр нь гэж нэг “халууны шил” амар заяа үзүүлэхгүй. Тэгсэнээс Урнаа нь дээр гэхчлэн бодно. Урнаа эрхлэнгүйгээр “Юу бодсийм? Ам нь цангаж байна уу?” гэх нь аль хэдийний авааль эхнэр нь аятай санагдана. Ингэж хэвттэл 22.00 цаг болжээ. Тэгээд ч Урнаа хүсэгдээд эхлэв. “Амарцгаая” гээд орондоо ороход бэлдлээ. Урнааг ажвал дотуур хувцас нь их л “секси” шинжтэй аж. Хөхөвч, дотоож нь бараг байна уу, үгүй юү гэмээр нэл торон, торгомсог юм харагдана. Цаанаас нь бүсгүй хүний цасан цагаан турьхан бие туяарах нь цадиггүй ихээр дур хөдөлгөнө. Хувцасаа ч их донжтой, тэгэхээс тэг гэмээр тайчих нь эгдүүтэй. Зарим талаараа их нүүрэмгий бүсгүй ажээ. Оронд нь орж ирээд өөрөө дөрвөн хөллөөд авах нь тэр. Араас хий гэсэн дохио болох нь илт. Задгай үс нь нүүр рүү нь унжин толгойгоо тонгойлгоод цээжин дороо хоёр дэрээ авчээ. Урт сайхан нуруу нь суналзаж ирснээ бүсэлхийгээрээ хотойгоод өгзөг нь өргөгдсөн нь өдөлтийн шинжтэй харагдана. Хоёр хөөрхөн мөөм нь хос аяга адил бөмбийн суган доогуур нь хальт харагдах нь хачин эгдүүтэй. Араас нь хөмөрч аваад “азаргаа” угт нь тултал зоочихлоо. Азарганд анх гарч буй байдсан гүү мэт нуруу нь хотолзон хамаг бие нь чичигнээд нөгөөх л “Оо-ох” гэдгээрээ дуу алдаад түр хөдөлгөөнгүй болчихов. Төмөрөө хоёр гараараа хөхийг нь базлан азаартуулав. Бэлэгсийн “уулзалт” баяртай байна гэж жигтэйхэн. Тэр хавиар халуу оргин, чийг даан үрэлцэх ажээ. Бондгор хөөрхөн өгзөгөө тонтойлгон Төмөрөөгийн зэвсгийг хуйнд нь хийсэн чинжаал мэт живүүлж авай. Эхнэртэйгээ энгэр зөрүүлдгээс арай өөр амттай юм шиг санагдах нь “Айлын боорцог амттай”-н үлгэр биз ээ. Цээжээ нуруунд нь тохоод хүзүүг нь үнсэн байснаа аяархан хазлан азаартуулсаар байлаа. Урнаа уртаар гиншин, уухилангаа гэнэт эргээд урт нарийхан хэлнийхээ үзүүрийг аманд нь хийж орхих нь тачаалд автсан эм муужгайн шинж төгөлдөр амуу. Хэлийг нь хөхөнхөн, хэлүүг нь ирвэгнүүлэн нүдэж гарчээ.
    
Төмөрөө чацархагч тийм ч лагс биш учраас няцлах шахан дарж хүндрүүлсэнгүй. Зохицуулсхийгээд жонжуулж байлаа. Хурьцлын ажилд мансуурахдаа хүүхнийхээ үсийг хуйхтай нь хамт чангахан базсанаа ч анзаарсангүй. “Ёо л доо” гээд уртаар уйлагнахыг нь мэдрээд ухаан орвол бараг садист үйлдэл хийснээ санажээ. Аяг жаягаа бага зэрэг сулруулж адгуусны бус хүмүүний ёсоор аашилжээ. Тэгэхээс ч яалтай. Тэгэхдээ нэг сонин юм ажиглагдаж байлаа. Эхнэртэйгээ хэзээ ч эр хүн энэчлэн элдэвлэдэггүй билээ. Тэгвэл ёстой уурлах байлгүй. Гэхдээ эр хүн ийм ажлын үед элдвийг хүсэмжлэн байдгаа өөр хүнтэй хийхдээ өөрийн эрхгүй гаргачихдаг бололтой. Зөн совингоор болж буй явдлыг яалтай ч билээ. Бие ухаанд захирагдах биш. Асар хүнд ажлаа амжуулан асгах “юм”-аа асгачихаад “аварга”-аа аажуухан сугалав. Урнаа ч ханаж цадсан бололтой аахилан барин дээш харан амьсгаадан хэвтэхдээ арчилгаа цэвэрлэгээгээ мартсангүй. Тэгж байснаа босоод угаалгын өрөөнд уусан алга боллоо. Хийдэг бүхнээ хийчихээд чармай нүцгэн гарч ирэхийг нь харвал чөтгөрийн гэхээр үзэсгэлэнтэй харагдана. Ийм сайхан амьтныг эзэмдэн хэвтдэг би ч азтай эр юм даа. Энэ ч яахав, түр зуурынх болохоос мөнхийнх биш дээ. Насан туршаа түүнийг эзэмдэх азтай эр хаана, яаж шүү яваа хэн бол гэхээс хэцүүхэн санагдаж, харамлах сэтгэл ч төрөх шиг. Найз залуу нь байсан тэр нөхөр ямар янзын “дурак” байсан бол? Ийм сайхан амьтнаас дайжиж байдаг эргүү ч амьтан бол доо гэх эмзэг бодол ч төрнө. Энэчлэн элдэвлэсээр үүр цайлгажээ. Унтсан үгүйн завсар хоносон ч хоёул залуу тул юу ажрах билээ. Өглөөний ундаа уугаад өнгө зассан хоёр наадмын талбайг зорин одов оо. Асар майхан ярайгаад амьтан хүн алаглаад, айраг архиа сөгнөөд аймгийн наадам ямар болдог билээ тэр л янзаараа өрнөнө. Гэхдээ л Улсын наадам гэх урт уйтгартай баярын дэргэд арай цомхон нь мэдээж. Хорхог боодог, хуушуур бууз эргүүлэн бөх, морь харсан шиг үд голлуулжээ. Төв аймгийнхан тэр чигээрээ цуглав уу гэлтэй цэнгэлдэхдээ багтаж ядан байлаа. Хотод ойрхон болохоор нийслэлчүүд мань хоёр шиг ирээд шавчихдаг нь ч үнэн юм байна.
    
Таньдаг хүн ганц нэг тааралдах нь тийм сэтгэгдэл төрүүлнэ. Олны хөлөөс зайдуухан суугаад ууж, идэж байтал Урнаа хүсэгдээд болдоггүй. Жаал амраад ирье гээд буудлынхаа зүг бүсэлхийгээр нь биедээ нааж тэврээд оджээ. Болсон явдал урьд адил тул бүрэн нуршаад яах билээ. Үнэнийг хэлэхэд Төмөрөө Урнаагийн учиртай урхинд өөрийн эрхгүй орсон байв. Хэрэг зоригоо бүтээчихээд Төмөрөө үнэн сэтгэлийнхээ үгийг цухуйлгажээ. Хоёулаа нэг хэсэгтээ энэчлэн жаргаж байя. Ажлынханд ажиг сэжиг авахуулж болохгүй. Авгайд бүр ч болохгүй. Уушийн газрын асуудлыг ерөнхийд нь чи хариуц. Харин үнэн сэтгэлээр ажиллаарай. Хэнийг ажилд авах, хэдээр цалинжуулах, татвараа хэрхэн төлөх, тог гэрлийн асуудлыг яаж шийдэх, харилцагчидтай хэрхэхийг бие даан шийдэж бай. Орлогыг надад өгч байна биз. Цалинг чинь боломжоор нь нэмье. Мөнгөний хэрэг гарвал тухай бүрт нь мэдэгдээд хэрэглээрэй. Би жаал амсхиймээр байна. Хүний газар олон жил барлаг хийгээд бүр залхлаа. Авгай ажилд хутгалдахгүй. Ашиг, орлогыг үе үе хянана биз. Мөнгө хэрэгтэй бол ярилцаад та хоёр зохицуулна биз. Хүссэнээр нь байхгүй юү. Манай хүн төрөлхийн эдийн шунал багатай, албаны хүн тул чамд тийм ч их саад болохгүй. Жилийн дараа хөл дээрээ босоод ирэхээр чи унаа унашны ая бодно биз гээд бүр цагаандаа гарчээ. Урнаа ч урьдын бодол болох эмэгтэй хүний арга мэхээ орхиж, хэрхэн үнэнч зүтгэхээ төлөвлөн хэвтсэн нь Төмөрөөд нэг ёсны азтай учрал болсныг бурхнаас өөр хэн мэдэх билээ. Ном, зохиол, кинонд дандаа л туслах, нарийн бичиг хүүхэндээ урхилагдан чадуулсан тухай гардаг шүү дээ. Дийлэнх тохиолдолд тийм ч байх. Хүний хорвоод юу эс байхав. Тэс хөндлөнгийн хүүхэн бүү хэл төрсөн биеийн тасархай ахан дүүс ч биенийгээ самарчихдаг л орчлон шүү дээ. Тун ховорхон аз түшиж буйг Төмөрөө тэрүүхэн хугацаанд яахин мэдэхэв.
    
Тэгэхдээ л түүнийг аз ивээн, хоёр эхнэртэй эрийн амьдралаар амьдрах сонин гэхээсээ илүү сайхан боломж олгосон юм. Тэр хоёрын хувьд бусдаас ялгарах нэг онцлогтой байсныг өгүүлэх нь зүйтэй байх. Бөгс бөөрний явдлаа ажил албанаасаа тусад нь байлгаж чадсан. Хэн хэндээ там болоогүй. Өөрөөр хэлбэл, Төмөрөөгийн тогтсон амьдралд халдаагүй гэсэн үг. Мөн Төмөрөө итгэсэн шиг итгэж, Урнаа итгэлийг нь даасан шиг даасан гэхэд болно. Яс юман дээр Урнаа ч тийм их шуналтай хүүхэн байсангүй. Бүсгүй хүний байгалиас заяасан бяцхан шунал байлгүй яахав. Тэр нь ээмэг, бөгжхөнөөс нэг их хэтрээгүй гэхэд хилсдэхгүй. Тэр зэргийн мэдэлтэй ч байлгүй яах вэ. Харин хувцас хунарын хувьд ёс юм шиг Төмөрөөтэй ярьж байгаад улиралдаа тохируулан авдаг байв. Тэгэх ч хэрэгтэй байсан нь мэдээж. Хамаг юмыг нь хариуцаж буй нэг ёсны ерөнхий менежер, захирлын албыг давхар хашдаг хүн олигтой хувцас өмсвөл ажилд нь ч тустайг Төмөрөө гадарлахтайгаа. Нэг л зүйл жаахан ёс бус байсан нь тэр хоёрын нууц харилцаа билээ. Урнаа эхнэртэй нь ч ихэд дотносчээ. Тэр хоёр хагас, бүтэн сайнд ойрхон салхинд гарах юм уу ажил дээрээ сэмхэн учир ургуулчихдаг байсныг нуугаад яахав. Ажлаа тараад, ажилчдаа явахаар албан өрөөндөө ёс юм шиг нэг “золгочихно”. Бусад цагаар биенээ хүсэмжилбэл утас шөрмөс байхгүй биш учраа олчих нь мэдээж. Харин нэг зүйл эрс өөрчлөгдсөн нь ажил дээрээ Урнаа “задгай хувцас” өмсөхөө байжээ. Дандаа л идэлцэж уулцаж байдаг юм шиг ойлголттой хүмүүст ийм сайхан итгэлцэл бас байдаг юм шүү гэдгийг сонирхуулахын тулд нөхөрт тохиолдсон явдлыг Урнаа хүүхний учиртай урхиар төлөөлүүлэн хүргэлээ. Тэр хоёр маань одоо ч Соёлын төв өргөөний ойролцоох уушийн газартаа түнжин сайтай түвшин сайхан ажиллацгааж байна. Сонин дуулгахад, Урнаа эмэгтэй хүний чимэг болсон улаан өнгийн япон машин унадаг болсон. Удахгүй нөхөрт гарах дуулдсан. Бусдаар бол бүгд “ОК” гэж Төмөрөө маань хэлээд нүд ирмэсэн бөлгөө.