Сүүлийн өдрүүдэд хотын иргэдийн бөөгнөрөл үүсээд буй E-mart гэх илүү чанарыг илүү хямдаар уриатай дэлгүүрт би өчигдөр өглөө 09.10 цагт орж үзлээ. Ямартай ч цагтаа нээгдсэн байна. Өглөө эрт байсан болохоор үйлчлүүлэгч цөөтэй байлаа. Оронгуут нэг давхарын хамгаалагч дээшээ, хоёр давхараар ор гээд гараараа заав. Түүнээс барьж яваа юм аа хаана хийх вэ, хадгалах тээш байна уу гэтэл хариуд нь байхгүй, мэдэхгүй гэв.

Ингээд урсдаг шатаар дээш гараад мөн орохдоо тээш байна уу гэж хоёр хамгаалагчаас асуулаа. Тэд ч мөн мэдэхгүй гээд толгой сэгсрэв. Тиймээс барьж явсан хайрцагтаа бялуугаа сагсанд хийгээд бариад орчихлоо. Ингээд нарны малгай авах санаатай хувцасны тасгаар очиход хоёр өөр төрлийн малгай харагдав. Тухайлбал, нэг нь даавуун материалтай, эрээн малгай, хоёр гурван өөр өнгөтэй байсан бол нөгөөх нь цэцгэн бүчтэй сийрсэн малгай мөн гурван өөр өнгө байна. Даавуун малгай нь 16 мянга гэсэн үнэтэй байсан бол нөгөөх дээр нь үнэ байсангүй. Тиймээс тухайн тасгийн худалдагчаас энэ малгай хэд вэ гэсэн мөн л мэдэхгүй гээд, эргүүлж тойруулж харлаа. Нөгөө худалдагч цаана байсан нэгнээсээ “Энэ малгай ямар үнэтэй билээ” гэхэд нөгөөх нь мөн л “Мэдэхгүй ээ 16 биздээ” гэв. Ингээд хоёр өөр загвар, материалтай малгай хоёулаа адилхан 16 мянга юм уу эсвэл нэг нь 16 мянга юм уу мэдсэнгүй, мэдэх хүн ч олдсонгүй.

Мөн гоо сайхны тасгаар ороод, нэг нүүрний тос авах гэтэл худалдагч охин “Наадах чинь манай бараа шүү. Энд бичүүлээрэй” гэж байна. За бичүүлье гэтэл касс ирээгүй байна. Ирэхээр нь бичүүлчих, та цаагуураа яваад хүлээж байгаад буцаад ир” гэлээ. Би хариуд нь “Ажилтай яараад байна гээд цаад талын лангуун дээр байсан өөр нэг тос авах гэтэл наадахыг чинь хаана бичүүлэхийг мэдэхгүй ээ. Манайх биш” гэлээ. Ингээд касс ирээгүй тул нүүрний тос авахаа болилоо.

Ингээд авсан жаахан юм аа аваад нэг давхарын кассан дээр очоод бодуулахад шуудхан л “35 мянга болж байна” гэв. Би хариуд нь “Тийм байх ёсгүй. Энэ хэд вэ гээд авсан барааныхаа үнийг асуутал. “Өө үгүй юм байна. 24 мянга 840 юм байна” гэлээ.

Emart хамгийн чанартайг хамгийн хямдаар лав биш юм шиг санагдав. Учир нь гарын саван гэхэд л доод тал нь 1800 төгрөг, ОО-ын цаас бусад дэлгүүрийнхтэй адил 1100, 1250 орчим үнээс эхэлж байна. Солонгос будаа нэг килограмм нь 4 мянга орчим үнэтэй. Үхрийн цул мах 10 мянгаас дээш үнэтэй ургамалын тос 3400 зэрэг бусад дэлгүүрт байдаг л үнэ байв. Мөн худалдагч касс зэрэг ажилчид нь ажлаа сайн мэдэхгүй, мунгинаж, аль болох хүнд юм тайлбарлаж өгөхөөс төвөгшөөж, асуултанд хариулахаас зугтаж байгаа нь бусад дэлгүүр, супермаркетийнхны адил санагдлаа.

Заримаас нь ч арай дор үйлчилгээтэй юм биш үү гэж бодогдов. Үйлчилгээний шинэ соёл нэвтрүүлж байгаа гээд л их юм горьдож очсон ч, горьдлого талаар боллоо. Мөн шоппинг хийж буй бүсгүйчүүд “Онц биш байгаа биздээ. Хардаа, хардаа” гээд л гэр ахуйн бараа болон саван шампуны тасгаар шивэр авир гэцгээж байв. Харин нэлээд олон хужаа эмэгтэйчүүд орж ирсэн юмны үнийг сонирхоод, барьж үзээл яваад байсан ч худалдан авалт хийж харагдсангүй. Өглөө эрт байгаад хүмүүсийнх нь ажил жигдрээгүй үйлчилгээ нь ийм байсан байх гэж бодоод, орой нь мөн л тухтай шоппинг хийхээр очиход байдал бүр дордсон байв.

Үргэлжлэл бий...

Г.Наран