“…Энэ дэлхий дээрх хамгийн супер хэрэглэгч орныг нэрлэ” гэвэл манайх найдвартай нэгт орно. Үйлдвэрлэхгүй, зөвхөн хэрэглэдэг учраас бүр түрүүлнэ. Өөрсдийнхөө идэхээс эхлээд унааныхаа “идэш”-ийг хүртэл импортоор авдаг.

Бид үүндээ дасчихсан. Харин гаднынхан ойлгодоггүй. “…Яагаад” гэцгээдэг. Бидэнд хариулт байдаггүй.

“…Аан тийм, нэг дэх, хоёр дахь, гурав дахь хөршөөсөө бүгдийг авчраад хэрэглэчихдэг юм” гэчихдэг.

Үнэндээ, энэ бүгдийнхээ оронд нүүрсээ, зэсээ, төмрийн хүдрээ зарж олсон орлогоо шилжүүлдэг. Манай эдийн засаг ийм л энгийн эргэлттэй.

Бид иймэрхүү эмзэг ч гэмээр, эмгэ­нэлтэй ч гэхээр байдалтай социализмын 70 жил, араас нь ардчиллын 30 гаруй жилийг элээж суугаа юм.

УИХ-аас 2010 онд баталсан Үндэсний аюулгүй байдлын үзэл баримтлалд 3.2.4.3-т “...Газрын тосны бүтээгдэхүүнээр нэг орноос шууд хараат байдлыг багасгаж, улмаар 2020 он гэхэд дотоодын үйлдвэрлэлээр хэрэгцээгээ бүрэн хангана. Үнийн хэт хэлбэлзэлд өртөх эрсдэлээс сэргийлж, улсын нөөцийг түүхий нефтээр зургаан сараас доошгүй хэмжээнд байлгана” гэсэн. Гэвч…

Үргэлжлэлийг zuuniimedee.mn сайтаас цахим сонин захиалан уншаарай.

Эх сурвалж: “Зууны мэдээ” сонин