Монголчууд Солонгос кинонд хэтэрхий их донтжээ. Хөгшин, залуу, хүүхэд гэлтгүй бүгд Солонгос сериалаар өвчилсөн байна. “Халтар царайт” киног анх гарахад гудамж талбай эзэнгүйрч, дэлгүүр хоршоо хүнгүй болдог байсан.

Гэтэл сүүлийн жилүүдэд Солонгос киноноос салж чадахаа больсон монголчууд тэр үеийнх шиг хийж буй ажлаа хаях хүртлээ “сериалын өвчин” тусчээ. Саяхан төвийн нэгэн дэлгүүрээр орлоо. Тэнд нүдэнд харагдах нэг ч худалдагч байхгүй мөртлөө хүмүүс хоорондоо маргалдаж байна уу гэлтэй нэлээд шуугиантай байв. Худалдагчийг нь асуухаар өнөөх их чимээ гарч байгаа газарт дөхөж очиход дэлгүүрийн ажилчид бололтой хэдэн хүн “Боловсрол суваг” телевизээр гарч буй “Жан Бу Ри ирлээ” киноны давталтыг үзээд ухаан алга. Ингэхдээ тэд хоёр хуваагдчихсан хоорондоо их л идэвхтэй маргалдаж байх юм. Худалдагчийг сураглахаар очсон миний асуултад хариулах хүн ч олдсонгүй. Бас нэгэн жишээ. Сүүлийн үед хот хоорондын нийтийн тээвэрт явдаг жолооч нар Солонгос сериалаас шалтгаалан хоолоо ч тухтай идэж чадахаа больжээ. Кино гарахаас өмнө амжиж хөдлөхгүй бол зорчигчид нь “Заавал Солонгос кино үзээд явна” гэдэг болсон байна. Ямар сайндаа л жолооч нар цагтай уралдаж хооллодог болохов дээ. Энэ мэтийн жишээ дурдвал дуусахгүй. ССАЖЯ-ыг татан буулгахын өмнөхөн Солонгос киног цэгцлэх талаар холбогдох газруудтай хамтарч ажиллахаар ярилцаж байсан. Гэтэл одоо тэр талаар дурсах хүн ч алга боллоо. Солонгос киног үзэн ядсандаа ийн хэлж байгаа юм биш. Хамгийн гол нь ирээдүй хойч үе маань Солонгос соёлоор “бөмбөгдүүлснээр” монгол биш болчихвий гэж л эмээх юм.

Б.Сэлэнгэ