Илья, Мария нар жирийн л нэг залуухан гэр бүлийн хос. Хоёул славян төрхтэй, цайвар үс, цэнхэр нүдтэй, гоолиг чийрэг биетэй, бас хоёул дээд боловсрол эзэмшсэн улс. Үе үе найзуудтайгаа халуухан үдэшлэг зохиож, ууж, дуулж, бүжиглэх дуртай гэр бүл. Энэ түүх жилийн өмнө чухам л тэр шуугиант үдэшлэгний нэгэнд эхэлсэн билээ. Арваннэгдүгээр сарын долооны баярын өдөр байлаа. Илья, Мария нар гэртээ найзуудаа урьж, юухан хээхэн бэлдээд байтал үдэшлэг эхлэхээс гурван цагийн өмнө Ильяг ажил руу нь яаралтай дуудав. Баяр эхлэхэд Илья ирж амжсангүй тул тэрбээр эхнэр рүүгээ утасдаж бүгдийг түүнгүйгээр эхэлж байхыг хүсчээ. Өлссөн зочид ширээндээ сууцгаан найраа эхэллээ. Тэгтэл ч Илья ирж, түүнд юм идэх ч завдал өгсөнгүй “торгуулийн” хундага шахаж, улмаар цатгалан зочид ээлж дараалан хундаганы үг хэлсээр нэг үгээр хэлбэл Илья хамгийн түрүүн согтжээ. 

эр бүү хэл ухаанаа “тасартал” согтсон байв. Эхнэр нь найзуудынхаа хамтаар түүнийг унтлагын өрөөнд оруулж, орон дээр нь хэвтүүллээ. Найр ч үргэлжилсээр, зочид нэг нэгээрээ согтож эхлэхэд тэднийг мөн л орон дээр өргөн унтуулж, сүүлдээ багтахгүй хүмүүсийг нь унтлагын өрөөний шалан дээр шууд л хэвтүүлж эхлэв. Нэг үгээр хэлбэл найр ч гэж ёстой хавтгайрсан юм. 

Найрын төгсгөлд ширээний ард Маша, Ильягийн дотны анд Дима, мөн Настя нөхрийнхөө хамтаар торойсоор үлдэв. Хүүхнүүд дарс ууж байсан болохоор бусдаас хожуу согтож, харин залуучууд… Үнэндээ залуучууд л өнөөдөр хамгийн ихээр тэссэн билээ. Алексей такси дуудаад тэд Настягийн хамт салах ёс гүйцэтгээд гэрээдээ одов. 

Чи нүүрээ угааж бай. Харин би хувцсаа солиод ороо засч байя. Бидэнд ердөө энэ буйдан л үлдэх шив гэж Мария зочны өрөөн дэх буйданг заан хошигнох аястай хэлээд, би нөхөртэйгээ голдуу нүцгэн унтдаг юм. Гэхдээ энэ удаад нөхцөл байдал өөр байгаа тул нэг өмсчих юм хайхаас. Нэг бол Ильягийн богино цамцыг өмсчихье гэлээ. 

“За” гэж Дима хэлээд угаалгын өрөө рүү орлоо. Нүүрээ түргэхэн шиг усаар зайлаад угаалгын өрөөнөөс гарах гэтэл тэрбээр гэнэт зогтусав. Хагас онгорхой байсан хаалгаар Мария үдшийн даашинзаа тайлж байгаа нь харагдлаа. Нүдээ салгаж чадахгүй Дмитрий дуугүй л ажиглан зогсоно. Тэр үеэр Мария даашинз, хөхөвч хоёроо тайлаад дан дотоожтойгоо үлдэж улмаар богино цамц өмсөж байв. Дмитрий амьсгаагаа даран байж Мариягийн булцгар хоёр хөх хэрхэн сэгсчин хөдлөхийг харж байв. Дараа нь бүсгүй цагаан хэрэглэл гаргаж ор засч эхэллээ. Дима Марияг өшөө жаахан ажиглаж байснаа “нуувчнаасаа” гарахаар шийдэв. 

Бага зэрэг ханиалгасныхаа дараа тэрбээр хаалгаа цэлийтэл нээгээд “Боллоо” гэсээр гарч ирэв. Мария эргэн харж “Би ч бас болчихлоо. Дима, одоо унтаж болно. Сайхан нойрсоорой. Би явж нүүр гараа угаая” гээд халамцсан маягтай хөхрөв. 

Дима хувцсаа тайлж шидээд хана руу буруу харан хэвтээд унтахыг оролдов. Толгойноос нь дөнгөж сая харсан үзэгдэл огт гарахгүй зовооно. Мария эргэн ирж гэрэл унтраахыг Дима амьсгаа даран сонсож байлаа. Төдөлгүй Мария хэвтэж таван хормын дараа нойронд автсан бүсгүйн жигдхэн амьсгал сонсогдож эхлэв. Тэр үеэр Димагийн нүдний урдуур ор засч буй Мариягийн дүр төрх, түүний сэргэр сайхан хөх, гоолиг бие цогцос нь үе үе харагдаж улмаар Димагийн сэрэл тачаал дээд зэргээр хөдлөн чинээндээ тултал боссон эрхтэн нь дэлбэрэхэд бэлэн болоод байлаа. Тэрбээр дээш харан хэвтээд толгойгоо сэгсрэн энэ байдлаа мартагнах гэж оролдов. Тэгтэл унтаж буй Мария Дима руу эргэн харж хэвтээд түүн дээр гараа тавьчихав. Энэ нь сүүлчийн шалгуур болж Дима юу ч болбол болог гэж шийджээ. Тэрбээр нойрмог Мариягийн уруулыг нь үмхэлж аваад зүүн гараараа хөхийг нь базаллаа. Харанхуйд халамцуу, бас нойрмог Мария болж буй үйл явдлыг бүрэн ойлгоогүй бололтой хаана байгаагаа ч умартан Димаг нөхрийгөө гэж бодон хариу таалж эхлэв. 

Тэдний уруул наалдаж, Димагийн хэл Мариягийн аманд орж хэл, уруулыг нь ирвэгнүүлэн зугаацав. Мария тэр үеэр Димагийн дотоож руу гараа оруулан эрхтэнийг барьж аван бага зэрэг үрж эхэллээ. Димагийн гар Мариягийн нуруугаар тэнэж, улмаар өгзөг, гуягыг нь хэдэнтээ илээд эцэс сүүлд нь дотоожны цаагуур оров. Мариягийн эрхтэнийг гараараа илээд тэнд хэдийнэ чийг даасныг мэдрэнгүүт одоо цаг нь боллоо хэмээн Дмитрий бодлоо. Тэрбээр бүсгүйн дотоожийг урах шахам тайлаад өөрийнхийгөө ч маш хурдан тайлж хаяад хормын зуур эргэж Мариягийн дээр гарахад цаадах нь зөн билгээрээ хэдийнэ хөлөө алцайлган хэвтэж байв. Дмитрий эрхтэнээ маш хүчтэй оруулаад хурдан хурдан бүлж гарлаа. Уруул нь ахин нийлж, зогсоо зайгүй үнсэлцэж эхлэхэд Мария идэвхтэй нь аргагүй өөдөөс хөдлөж Дмитрийн цохилт бүрийд бага зэрэг дуу алдаж эхлэв. Буйдан чихаран дуугарах нь улам бүр чанга сонсогдож эхэлсэн ч Дмитрий зогсож чадахгүй болсон байлаа. Марияг дуу алдан бие нь чичирхийлэхийг харвал тэрээр дур тавьсан бололтой. Харин Дмитрий архи уусан нь нөлөөлж буй бололтой дур ханаж чадахгүй байв. 

- Маша, алив байрлалаа солъё гэж Дмитрий хэлэв. 

- Дима? Чи юу? гэж бүрэн гүйцэд сэрсэн Мария гайхан хэлээд ханын гэрлийн унтраагуур дарав. Бүдэгхэн гэрэл өрөөг гэрэлтүүлэв. 

- Тийм л байна. Чи хэнийг байна гэж бодоов? гэж Дима тэнэг юм шиг асуув. 

- Мэдээж Ильяг гэж бодсон. Тэр чинь миний нөхөр шүү дээ. Чи яагаад энд байж байгаа юм бэ? 

“Ёстой нэг хоёр тэнэгийн яриа болж байх шив” гэж Дима дотроо бодоод ”Чи өөрөө л энд ор засаад намайг унтуулсан шүү дээ” гэж хэлэв. 

- Тийм л дээ гэж Маша итгэлгүйхэн хэлээд болсон явдлыг санах гэж оролдлоо. 

“Зиак, гэр бүлийн хэрүүлд л орооцолдохгүй юм шүү” гэж бодсон Дима хамаг буруугаа Маша руу чихэхээр шийдлээ. 

- Чи өөрөө л намайг оролдоод байсан шүү дээ. 

- Би юу? Одоо яанаа? Илья яах бол? гэж бүсгүй хэлэх үгээ олж ядан асуув. 

Тэрээр үнэхээр өрөвдөлтэй харагдаж байв. Димад ч гэсэн тун “эвгүй” байв. Нэг талаас Илья түүний найз, нөгөө талаас түүний өмнө Мариягийн бүхий л зүйл ил тодхон харагдаж байв.Маша Димагийн харц хааш чиглэснийг хараад хөнжлөөр биеэ хучив. 

Илья юу ч мэдэхгүй. Тэр хажуу өрөөнд унтаж байгаа. Чи л хэлэхгүй бол би түүнд мэдээж хэлэхгүй. Тэгээд халамцуугаас болсон энэ явдлыг тэр хэзээ ч мэдэхгүй. 

Маша босч коридороор гарч унтлагын өрөөний хаалга руу дөхөж очоод бага зэрэг онгойлгов. Тэндээс согтуу хүмүүсийн хурхирах нь тод сонсогдоно. Эр нөхрөө дээш харан хурхирч байгааг хараад тэрээр бага зэрэг тайвширч бусад зочдыг тойруулан ажив. Тэд мөн л бүгд унтацгааж байв. Маша хаалгыг сайн гэгч нь хаагаад зочны өрөөнд эргэн ирж орон дээр суулаа. Одоо биеэ хөнжлөөр нуух хэрэг байсангүй. 

- Би ч гэсэн юм хэлэхгүй ээ гэж бүсгүй хэлэв. Хэдэн хормын турш нам гүм ноёрхож Дима, Маша нар бие биенийхээ нүд рүү ширтэлцэв. 

- Надад таалагдсан шүү гэж Дима хэлэв. 

- Надад ч гэсэн хэмээн Маша нүдээ цавчлан байж хариулав. 

- Гэхдээ би дур тавьж амжаагүй гэж Дима хэлэв. Ахиад л нам гүм болж, Дима Машаг юу гэхийг нь хүлээж байлаа. Маша ч мөн адил түүний юу гэх гээд байгааг ойлгохыг хичээнэ. 

Хэсэгхэн бодож байгаад Дима: 

- Харин чи? гэж мэдэн будилж асуув. Түүнийг дур тавьсныг тэр сайн мэдэж байсан шүү дээ. 

- Би тавьсан гэж Маша хэлэв. Тэд бие биен рүүгээ ахин ширтлээ. Бүр цоо ширтэлцэв. Маша урагш тонгойн Димагийн эрхтэнг энхрийлж эхлэв. Дима хойш гэдийж дэрэн дээр хэвтээд таашаалыг ч ёстой нэг дээд зэргээр эдэлж эхлэв. Маша хөхөж, долоож, гараараа үрж, хуруугаараа төмсөгийг нь базалж байв. Магадгүй Машад эмэгчин амьтны зөн совин сэргэсэн үү, эсвэл Димагийн нүдэн дээр чадварлаг болж харагдах гэсэн үү, эсвэл зүгээр л угийн тийм хүн бөгөөд бүхий л ажилдаа ийм хариуцлагатай, уран бүтээлчээр ханддаг байж болох. Гэвч Дима дур тавьж чадахгүй л байв. 

Хэдэн хормын дараа Машагийн урам зориг илтээр унтарч, Дима ч бүсгүйн өмнө эвгүй байдалд орж эхлэх шиг болов. Тэрбээр Машагийн толгойг өндийлгөөд босов. “Ахиж ийм боломж хоёр дахь удаагаа хэзээ ч гарахгүй” гэж бодов бололтой. Үг ч хэлэлгүй тэрбээр Машаг хавч мэт доош нь бөхийлгөж хоёр гарыг нь буйдангийн өнцөгт тулав. Дараа нь Машагийн хойд сүвийг шүлсээрээ норгож байгаад орох гэж зүтгэв. Маша огцом хөдөлж нэлээд чангаар: 

- Үгүй ээ гэлээ. 

- Яагаад? гэж гайхсан Дима асуулаа. 

- Би тийшээ хэнд ч зөвшөөрөхгүй. Илья бид хоёр оролдож үзсэн. Надад таалагдаагүй. 

- Тэгвэл надтай үз л дээ. Надтай таалагдах ч юм бил үү гэж Дмитрий бууж өгөхгүй сөргөв. 

- Би үгүй гэж байна хэмээн Мария хошуугаа цорвойлголоо. 

- Тэгвэл дураараа л бол. Харин умдаг руу чинь ядаж болно биз дээ гэж Дима асуулаа. 

Хэсэгхэн бодолхийлсэн Маша дараа нь инээмсэглээд” Өнөөдөр хойд сүв рүү л биш бол юу ч байсан болно” гэж ам алдав. 

Дима түүн рүү ахин орж хөдөлгөөнөө эрчимтэй үргэлжлүүлэв. Тэрбээр юу юугүй дур тавих нь гэдгээ мэдэрч байсан мөртлөө яагаад ч юм нэг л болж өгөхгүй байлаа. Гэнэт ор шажигнах сонсогдож, дараа нь коридорын тод гэрэл асч, унтлагын өрөөний хажуугаар зочдын хэн нэг нь сүнгэнээд өнгөрөх нь сонстов. Бие засах өрөөний ус дуугарч сонсогдох авианаас үзвэл түүний дотор муу байгаа бололтой. 

Дима баригдчих вий гэж айснаасаа болоод тэр үү дур тавьж эхлэв. Тэрбээр аль болох гүнзгий орж бүлэх бүрийдээ Машаг байдгаар нь өөр рүүгээ татан байснаа дараа нь хөдөлгөөнгүй болов. Дараа нь амьсгаагаа гаргаад “Би болчихлоо” гэв. Маша ч эргэн хараад “Би ч гэсэн” гэж хэлэв .Тэд хурдхан шиг орондоо орж хэвтээд: 

- Тэр биднийг харсан бол уу, юу гэж бодож байна? 

- Харсан ч байсан маргааш үүнийгээ санах ч үгүй. Бид ч гэсэн энэ талаар мартах хэрэгтэй гэж Дима хэлэв. 

- Зөвшөөрч байна. Тавтай нойрсоорой. 

- Тавтай нойрсоорой. 

Тэд буруу харан хэвтэцгээв. Дима хана руу шахаж, Маша орны захад хэвтлээ. 

Өглөө нь Дима Ильягийн дууг сонсов. Ихэд цоглог дуугарч байна. Эргээд харвал Илья гартаа хоёр лонх шар айраг барьжээ. Нэгийг нь Илья уугаад нөгөөг нь найздаа сунгасан байлаа. “Яагаад ийм цоглог байгааг чинь одоо л ойлголоо” хэмээн Дима бодоод “Маша босчихсон юм уу?” гэж асуув. 

“Хоол хийж байна. Та нар энд санаандгүй ум хумыг барьцалдуулчихаагүй биз?” гээд Илья инээмсэглэв. Тэрбээр их л тоглоом шоглоом хийх дуртай нэгэн. 

“Санаандгүй нийлүүлээд авсаан “ гэж Дима Ильяг хариу тоглож байна гэж ойлгогдохоор хэллээ: Тэрбээр шилтэй шар айраг аваад нэг хөнтрөөд дотоожгүй байгаагаа ойлгов. Илья ч тэндээс мөд явахгүй нь гэдгийг ойлгоод хөнжил доогуураа гараа явуулж дотоожоо эрж олохыг хичээлээ. Тэгтэл ч гал тогооноос “Илюха, хүнийг битгий зовоогоод байгаач. Босч хувцсаа янзлаг. Чи ирж шар айргаа уу” гэх нь дуулдлаа. Ильяг гал тогоо руу орохыг хүлээж байгаад Дима хурдхан гэгч нь хөнжлөө ярж харвал дотоож нь хөлд нь орооцолдсон байв . Хормын дотор түүнийгээ өмсч санаа амар хувцаслаж эхлэв. Гал тогоонд ороод тэрбээр ширээний ард суугаа зочид хийгээд зуухны дэргэд эргэлдэх Машаг олж харлаа. 

- Чи өглөөний хоол идэх үү? гэж Маша асуув. 

Идэлгүй яахав гэж найзынхаа өмнөөс Илья хариулав. Харин Димагийн царай чавга шиг улайж тэрбээр ширээнд суув. Түүнд хар багаасаа үерхсэн найзынхаа өмнө ичгэвтэр байжээ. Гэвч Дима амаа хамхихаар шийдэж, Машаг ч эвгүй байдалд оруулахыг хүсээгүй билээ.